Integracja sensoryczna

„Integracja sensoryczna to taka organizacja bodźców, która umożliwia ich późniejsze wykorzystanie”. (A. J. Ayres)

Bodźce dostarczane do organizmu, odbierane przez narządy zmysłów, muszą zostać uporządkowane przez mózg, aby mogły być przekształcone w odpowiednie reakcje organizmu. Jeżeli, na którymś z etapów odbioru, przepływu czy organizacji bodźców następują zakłócenia, dochodzi do zaburzeń przetwarzania sensorycznego (SPD).
Mogą się objawiać one m. in.:

• trudnościami ze skoordynowaniem mniejszych i większych grup mięśni poprzez np.: problemy z bieganiem, skakaniem, sznurowaniem butów, zapinaniem guzików,
• brakiem reakcji na zranienia, skaleczenia,
• niechęcią do obcinania włosów czy paznokci,
• apatią lub nadmierną ruchliwością,
• niechęcią do wszelkich aktywności lub nadmiernie ryzykownymi zachowania w zabawie,
• zasłanianiem uszu na dźwięk klaksonów samochodowych lub preferowaniem słuchania głośnej muzyki,
• unikaniem dotykania i bycia dotykanym lub nieświadomością bycia dotykanym,
• brakiem tolerancji niektórych konsystencji i temperatur pokarmów lub preferowaniem ostro przyprawionych pokarmów,
• chorobą lokomocyjną lub nadmiernym wirowaniem, kołysaniem czy turlaniem

Problemy z integracją sensoryczną wpływają pod wieloma względami na obniżenie jakości życia, poprzez zwiększanie wysiłku oraz mnożenie trudności w trakcie zdobywania kolejnych umiejętności, zmniejszając znacząco ilość sukcesów oraz zadowolenia

Źródło:

1. „Dzieci w świecie doznań”, Lucy Jane Miller, (2016)
2. „Dziecko a integracja sensoryczna”, A. Jean Ayres, (2018)
3. „Nie – zgrane dziecko”, Carol Stock Kranowitz, (2018)